Als het aan Minister Kamp van Economische Zaken, (EZ) en zijn buitenlandse collega’s van een aantal Noordzee landen ligt wel. Deze week informeerde hij de Tweede Kamer over de onderwerpen op de agenda van de Energieraad van 6 juni 2016. Tijdens deze bijeenkomst is er gesproken over de samenwerking van de ‘Noorzeelanden’ om samen de grootste windmolenparken van de wereld op zee te gaan bouwen. De landen bekrachtigen hun afspraken op de energieraad in Luxemburg, waar Minister Kamp van Economische Zaken de initiatiefnemer is van deze samenwerking.
Financieel aantrekkelijk
De ‘Noordzeelanden’ Nederland, Duitsland, België, Luxemburg, Frankrijk, Denemarken, Ierland, Zweden en Noorwegen gaan samenwerken bij de planning en aanleg van windmolens op ze Noordzee. Samen de windmolenparken gaan bouwen heeft zo zijn voordelen. Een voordeel is dat het financieel aantrekkelijker is om de kosten te delen en de netwerken op elkaar aan te sluiten. Ook kan er gezamenlijk onderzoek gedaan worden naar andere en betere technologieën om duurzame energie op te wekken in de Noordzee.
Gevolg voor vissers
Het aanleggen van grote windparken op de Noordzee is een politieke keuze maar wel een die voor de vissers tot op heden slecht uitpakt. In vrijwel alle windparken op zee is het verboden te vissen. De windenergie sector zoekt die locaties uit die het meeste windrendement opleveren en dat betekent veel wind en ondiepe delen van de zee. Er wordt geen rekening gehouden met paaigronden of de belangen van vissers die daar al generaties lang hun brood verdienen. Uiteraard zijn de overheid en de windenergie sector verplicht om de belanghebbenden, ook vissers, gelegenheid te geven om hun bezwaren naar voren te brengen. Er wordt beleefd geluisterd maar uiteindelijk gaat het landsbelang, duurzame energie, boven het sector belang. De bezwaren worden ongegrond verklaard en de expansiedrift van de windboeren kent geen grenzen. Dat geldt zeker voor Nederland en andere lidstaten aan deze zijde van de Noordzee waar minister Kamp een convenant mee wil sluiten. Gelukkig zijn er nog lidstaten die wel rekening houden met de belangen van de vissers. In het Verenigd Koninkrijk moeten de exploitanten van windenergie visserij toelaten in hun nieuw verkregen productiegebieden. Nederland zou daar een voorbeeld aan moeten nemen en als voorzitter van de Europese Unie een lans moeten breken voor het medegebruik van vissers in windparken op zee.
Lees hier de Kamerbrief voor de Tweede Kamer
Lees hier ‘vraag en antwoordbrief ’ naar aanleiding overleg energieraad
Lees hier artikel NOS over samenwerking Noordzeelanden
