In 2006 ondertekenden meer dan één miljoen Europeanen een petitie die een eind moest maken aan de zinloze verspilling van belastinggeld. De burgers hadden hun buik vol van de grootdoenerij van de ambtenaren in Straatsburg. Iedere maand vindt er een verhuizing plaats tussen Brussel en het 450 km verderop gelegen Straatsburg.
Bij deze verhuizing zijn 700 Europarlementariërs betrokken, plus hun assistenten, die nog veel talrijker zijn. De verhuizing vindt plaats omdat Frankrijk eist dat het parlement ook op Frans grondgebied vergadert.
Hoge kosten en verspilling
In 2005 bleek dat Straatsburg al jaren veel te hoge kosten in rekening bracht bij het parlement. De burgemeester van de stad legde uit dat er sprake was van een toeslag, voor het geval het parlement zou besluiten zich volledig in Brussel te vestigen. Eurocommissaris Margot Wallström was van mening dat de maandelijkse verhuizing naar Straatsburg kolossale geldverspilling was: het ging om €200.000.000 per jaar. De petitie werd ook ondertekend door Europarlementariër Cecilia Malmström, die vond dat de verspilling de politiek een lachwekkend imago bezorgde. Meteen na overhandiging van de petitie werd het idee om de zittingen van het parlement alleen in Brussel te laten plaatsvinden door de toenmalige Franse premier Villepin afgewezen. De gelegenheid had de stad Straatsburg de dief gemaakt, wat een typerend voorbeeld is van arrogantie die voortvloeit uit een monopolie. Wanneer er geen concurrentie is, gaat men de positie die men heeft bereikt al snel beschouwen als een geboorterecht, en dat leidt weer makkelijk tot misbruik. Hoe bekend mag dit klinken?
Een kans met Brexit
Nu de boedelscheiding tussen de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk in gang gezet is, probeerden verschillende partijen een slaatje te slaan uit de Brexit. Groot-Brittannië huisvest op dit moment twee Europese instellingen: het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) en de Europese Bankenautoriteit (EBA). Aangezien het Verenigd Koninkrijk binnenkort de banden met de EU doorsnijdt, moeten deze kantoren op zoek naar een andere vestigingsplaats dan London, waar ze nu zetelen. Het Europees Parlement kwam eerder met een aantrekkelijke optie: laat deze instellingen neerstrijken in Straatsburg, in ruil waarvoor het Europees Parlement ontheven wordt van de verplichting om maandelijks te vergaderen in de hoofdstad van de Elzas.
Europees Parlement kent zelf geen transitie
De afspraak dat de leden van het Europese parlement behalve in Brussel eens per maand ook bijeenkomen in Straatsburg, is vastgelegd in diverse Europese verdragen en die laten zich niet zomaar openbreken. De gedachte om de verschillende Europese diensten niet in één land te concentreren was in de beginjaren van de Europese samenwerking een tamelijk principieel uitgangspunt van de grondleggers van de Europese eenwording. Het moest voorkomen dat jaloezie de prille samenwerking zou ondermijnen. Straatsburg, de stad in de Elzas waar Fransen en Duitsers in het verleden zo vaak oorlog om hadden gevoerd, was in dat opzicht een heel symbolische plek. Juist die stad, die heel wat keren in andere handen was overgegaan, benadrukte de dikke streep die onder het verdeelde Europa was gezet.
Heden ten dage is het echter moeilijk te verdedigen dat het Europese Parlement nog altijd verplicht is om twaalf keer per jaar Brussel als standplaats te verruilen voor Straatsburg. Elke keer weer leggen verhuiswagens met ongeveer 3.700 stalen kisten met paperassen de 450 km tussen beide steden af. Een paar dagen later gaan al die spullen weer terug naar de Belgische hoofdstad. Behalve ergernis kost het verhuiscircus ook handen vol geld: per jaar zo’n € 200.000.000. Daarnaast betekent het een forse aantasting van het milieu. Jaarlijks gaat het om een extra CO2 uitstoot van zo’n 20.000 ton.
Gun Straatsburg de kantoren van EMA en EBA in ruil voor het opgeven van de huisvesting van het Europees parlement. Dan blijft de horeca in de Elzasser hoofdstad verzekerd van vaste klandizie en is het parlementaire circus verlost van de verplichting om iedere maand twee keer zijn boeltje in en uit te pakken. Ik respecteer de Europese Parlementariërs die dit circus willen stoppen. U raadt het al…………… Frankrijk is tegen!
Deze column van Johan Nooitgedagt is eerder gepubliceerd in VisMagazine.
Meer informatie
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Johan Nooitgedagt van de Nederlandse Vissersbond, T 0527-698151 of secretariaat@vissersbond.nl.
