De compensatie voor de schade die vissers lijden door de aanleg en plaatsing van windmolens op zee blijft een heet hangijzer. Waar deze schade jarenlang werd onderschat, wordt het anno 2025 steeds duidelijker dat een eerlijke compensatie geen sinecure is. Om de negatieve gevolgen voor de visserij te verzachten, wordt nu steeds vaker gesproken over het aanwijzen van extra beschermde zeegebieden (MPA’s – Marine Protected Areas). Dit zou volgens sommige beleidsmakers de visstand kunnen verbeteren en daarmee de sector indirect ten goede komen.

Johan K. Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vissersbond, plaatst hier echter grote vraagtekens bij: “De vissers voelen de druk van de energietransitie aan den lijve. Windparken rukken op, terwijl de ruimte voor onze sector alleen maar afneemt. Het idee dat extra beschermde zeegebieden een vorm van compensatie kunnen zijn, is een typisch voorbeeld van beleid dat op papier mooi lijkt, maar in de praktijk niets oplost. De realiteit is dat vissers hun traditionele visgronden kwijtraken, zonder een realistisch alternatief. Compensatie is altijd al omstreden geweest, maar nu wordt steeds duidelijker dat een échte oplossing nog mijlenver weg is.”

De discussie over de juiste balans tussen duurzame energie en een levensvatbare visserijsector wordt steeds urgenter. De Nederlandse Vissersbond blijft zich inzetten voor een eerlijke behandeling van de visserij, waarbij de impact van windparken op zee serieus wordt genomen en passende compensatie daadwerkelijk wordt gerealiseerd.

BRON: Fishing News