Er is een nieuwe studie gepubliceerd over de impact van bodemtrawls (waaronder boomkorren) die aantoont dat bodemtrawlvisserij duurzaam is, mits goed beheerd. Hilborn et al. (2023) heeft de bestaande literatuur over de milieueffecten van bodemtrawlvisserij beoordeeld op vier belangrijke effecten: duurzaamheid van doelsoorten, impact op benthische ecosystemen, bijvangst en teruggooi en koolstofuitstoot.
Aanname
Er wordt algemeen aangenomen dat bodemcontactmateriaal, zoals trawls en de boomkor, de grootste milieu impact heeft van veelgebruikt vistuig, waarbij bezorgdheid is over de impact op benthische gemeenschappen, bijvangst en koolstofvoetafdruk. Vaak wordt benadrukt dat deze impact bij bodemtrawlvisserij veel groter is dan bij andere vormen van visserij. Als gevolg hiervan is het gebruik ervan in sommige landen verboden of aan strenge beperkingen onderworpen, en zijn er veel voorstellen om dergelijke beperkingen elders in te voeren. Ook in de EU ligt het voorstel om bodemtrawlvisserij tegen 2030 uit te bannen.
In een recent gepubliceerde studie van Hilborn et al. (2023) is de duurzaamheid van bodemtrawlvisserij onderzocht met betrekking tot de duurzaamheid van de doelsoorten, de impact op benthische gemeenschappen, bijvangst en teruggooi, de koolstofvoetafdruk van brandstofgebruik en de impact op koolstofvastlegging. De impact van bodemtrawlvisserij wordt hierin vergeleken met andere vormen van visserij en andere voedselproductiesystemen.
Duurzaamheid van doelsoorten
Gezamenlijk produceert de bodemtrawlvisserij 26% van de in het wild gevangen vis. Tot de doelsoorten behoren vaak ‘bodemvissen’ (aangezien ze meestal op de zeebodem leven) zoals kabeljauw, koolvis, heek en veel platvissoorten. Gemiddeld nemen de bodemvispopulaties over de hele wereld toe en liggen ze boven de streefwaarden. Hilborn et al. 2023 meldt dat 50% van de bodemvisserij in de RAM legacy-database (gecontroleerd via voorraadbeoordeling) is gecertificeerd door de Marine Stewardship Council – de meest robuuste internationale duurzaamheidsstandaard.
Impact op benthische ecosystemen
De meeste trawlvisserij wordt gedaan over grind, zand of modder, met uitputtingspercentages variërend van 4,7-26,1%, afhankelijk van het type trawl. De auteurs melden herstelpercentages van 29-68% per jaar, afhankelijk van het substraat. Grind heeft een veel tragere herstelsnelheid dan modder, maar dat komt door de aard van de langerlevende soorten die de voorkeur geven aan grind dan aan het grind zelf. Het beheersen van de effecten van de trawlvisserij op de zeebodem komt erop neer dat het beviste gebied de tijd krijgt om te herstellen.
Bodemtrawlvisserij kan ernstige gevolgen hebben voor gevoelige soorten zoals diepzeekoraal en sponzen. Herstelpercentages voor die soorten liggen in de orde van tientallen en eeuwen, dus er bestaat een algemene consensus dat de meeste gebieden met die soorten moeten worden gesloten voor trawlvisserij.
Bijvangst en teruggooi
Bodemtrawlvisserij heeft over het algemeen de hoogste bijvangst en teruggooi van alle soorten visserij. De trend is echter al tientallen jaren aan het verbeteren: bijvangsten en teruggooi zijn minder dan de helft van wat ze in de jaren tachtig waren.
De auteurs merken op dat verbeterde trawlselectiviteit en een vermindering van de visserij-inspanning “heeft bijgedragen tot de vermindering van teruggooi in veel trawlvisserij in Europa, Noord-Amerika en Australië.” Verder worden er meer soorten gebruikt in plaats van teruggegooid, met name in Zuidoost-Azië, Afrika en Latijns-Amerika. Teruggooien is de grootste verspilling van voedsel en grondstoffen. Het verminderen ervan is belangrijk voor de planeet, hoewel de soort zelf ook op een gezond populatieniveau moet zijn.
Effecten kunnen worden verminderd
Over het algemeen kunnen de zorgen over de effecten van trawlvisserij aanzienlijk worden verminderd wanneer bestaande technische vistuig- en beheersmaatregelen worden overgenomen door de industrie en regelgevende instanties en de race om meer en groter te willen in de visserij uit de weg te ruimen. Volgens Hilborn et al. (2023) zou bodemtrawlvisserij een lagere milieu-impact hebben dan veeteelt of gevoede aquacultuur wanneer deze beheersmaatregelen, indien wereldwijd toegepast, worden uitgevoerd.
MSC bewijst duurzaamheid
Een toonaangevende maatstaf voor algehele duurzaamheid zijn de in totaal 83 bodemtrawlvisserijen, die 252 met bodemtrawls gevangen soorten/visserijcombinaties vertegenwoordigen, gecertificeerd als duurzaam door de Marine Stewardship Council (MSC). Deze omvatten 122 gecertificeerde eenheden uit Europa, 63 uit de Verenigde Staten, 19 uit Canada, 15 uit Australië, 12 elk uit Chili en Nieuw-Zeeland, 5 uit Afrika en 2 uit Argentinië. Het feit dat de bodemtrawlvisserij aan de normen van het MSC voldoet, bewijst dat de bodemtrawlvisserij duurzaam kan zijn.
Bodemtrawlvisserij duurzaam wanneer goed beheerd
Hilborn et al. 2023 concludeert dat goed beheerde bodemtrawlvisserij duurzaam is. Bodemtrawlvisserij staat al jaren in het vizier van belangenorganisaties, maar de argumenten voor het verbieden van bodemtrawlvisserij zijn niet wetenschappelijk geworteld. Wat zou de miljoenen tonnen dierlijke eiwitten in de voedselvoorziening vervangen? Het antwoord is niet om bodemtrawlvisserij te verbieden, maar om visserijbeheercapaciteit op te bouwen, vooral op plaatsen met slecht, niet-duurzaam beheer.
BRON: SUSTAINABLE-FISHERIES
Literatuur
Hilborn, R., Amoroso, R., Collie, J., Hiddink, J.G., Kaiser, M. J., Mazor, T., McConnaughey, R. A., Parma, A.M., Pitcher, C.R., Sciberras, M., en Suuronen, P. (2023). Evaluating the sustainability and environmental impacts of trawling compared to other food production systems. ICES Journal of Marine Science, 0, p. 1-13.
Voor meer informatie
Contact opnemen met het team Nederlandse Vissersbond/PO Delta Zuid via T 0527-698151 of secretariaat@vissersbond.nl, vragen naar Emma Kater.
Emma Kater
