De halfgeknotte strandschelp (Spisula subtruncata) kan in korte tijd sterk in aantallen toenemen, maar ook afnemen. Wat de oorzaken van deze fluctuaties kunnen zijn, is echter nog steeds een raadsel. Dat blijkt uit een gezamenlijk onderzoek van Wageningen Marine Research (WMR) en het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ).

Terugkeer

De soort kende een grote toename in aantal rond 2000, maar daarna stortte de populatie in. Na een periode van schaarste herstelde de populatie zich plotseling weer in 2017. Hoe kan de populatie zo fluctueren en wat zijn de gevolgen daarvan? De Spisula is namelijk een belangrijke voedingsbron voor bijvoorbeeld de zwarte zee-eend en ook in de visserij heeft de soort belangstelling.

Lokaal

Uit de statistische analyse van wetenschappers van het NIOZ en WMR blijkt dat Spisula vooral voorkomt op specifieke locaties langs de Nederlandse kust: de Noord-Hollandse kust en het gebied ten noorden van Ameland. De schelpdieren gedijen het best in gebieden met fijn zand, tijdens jaren met zachte winters en weinig stormen in de periode waarin de larven zich vestigen. Waar deze leefgebieden overlappen met visgebieden voor garnalen en platvissen, worden lagere dichtheden van Spisula waargenomen.

Een raadsel

Toch verklaren visserijdruk en weersomstandigheden slechts een deel van de veranderingen. De oorzaak van de jaarlijkse schommelingen blijft onduidelijk, omdat deze niet door de genoemde factoren kan worden verklaard. De invloed van zandsuppleties en andere invloeden konden helaas niet worden getest door een gebrek aan voldoende gegevens. Bovendien zorgen veranderingen in de leefomgeving, zoals opwarming van de zee door klimaatverandering, ervoor dat belangrijke sturende factoren ook kunnen veranderen. Daarom is  langdurig onderzoek naar schelpdieren en hun leefomgeving belangrijk voor een goed beheer van onze kustgebieden.

BRON: Nature Today