Onder leiding van Ray Hilborn hebben internationale wetenschappers onderzoek gedaan naar de duurzaamheid en milieu-impact van bodemtrawlers (demersale sleepnetvisserij) en deze vergeleken met andere voedselproductiemethoden. Een verbod op bodemberoerende visserij zal een negatieve impact hebben op het milieu, omdat het verlies aan dierlijke eiwitten uit vis vervangen zal worden door op land geproduceerde dierlijke eiwitten

Het onderzoek richtte zich op vier onderzoeksgebieden: de duurzaamheid van de doelsoorten, de impact op het benthische ecosysteem, bijvangst en discards en de koolstofuitstoot. Uit het rapport kwam onder andere naar voren dat wereldwijd 26% van de zeevisserijvangsten afkomstig is van bodemtrawlers. Deze visserij richt zich vaak op soorten die op de zeebodem leven, zoals platvissen (bijvoorbeeld tarbot en schol). Over het algemeen zijn de bestanden van deze doelsoorten gezond, wat betekent dat er duurzaam uit kan worden gevist. Dit blijkt ook uit het feit dat een deel van de bodemvisserijen MSC-gecertificeerd is.

Benthisch ecosysteem

De demersale sleepnetvisserij heeft impact heeft op het bodemecosysteem, maar het rapport geeft aan dat de mate hiervan afhangt van verschillende factoren. Vooral de trawlfrequentie, de uitputtingssnelheid en het herstelvermogen van de zeebodem bepalen de impact van bodemtrawling. Op sommige plekken is deze impact groot, terwijl deze op andere locaties veel kleiner is.

Goed beheer is essentieel

Uit het onderzoek kwam naar voren dat het sleutelwoord beheer is. Demersale sleepnetvisserij kan duurzaam zijn en is over het algemeen duurzamer dan bijvoorbeeld de productie van varkensvlees. Innovaties in vistechnieken zorgen ervoor dat discards, bijvangst en koolstofuitstoot afnemen. Met goed beheer kan deze vistechniek duurzaam worden ingezet. Gebeurt dit niet, dan kan deze methode zeer destructief zijn, met name in gebieden waar nauwelijks sprake is van milieubeheer, zoals in veel ontwikkelingslanden in Azië.

Ray Hilborn raadt een verbod op bodemberoerende visserij af. De hoeveelheid dierlijke voedingsstoffen die bodemtrawlers vangen, kan niet zomaar worden vervangen door landbouwproductie. Om de visvangst te compenseren met rundvleesproductie zou bijvoorbeeld twee keer het landoppervlak van Mexico nodig zijn, met alle milieugevolgen van dien. Een verbod zal dus eerder een negatieve impact hebben op het milieu. Een goed beheerde visserij daarentegen produceert voedsel met een veel lagere ecologische voetafdruk dan enige andere vorm van dierlijke eiwitproductie op land.

BRON: Sustainable Fisheries

Meer lezen over dit onderwerp? Bekijk ook ons artikel: “Duurzaamheid van bodemtrawlers ten opzichte van andere voedselproductieketens“.