Brexit: Wat willen Britse vissers eigenlijk?

Wat willen de vissers?

De Engelse vissers willen een eerlijke overeenkomst, met daarin:

• Eerlijk aandeel van nationale quota, in overeenstemming met de visbestanden in Britse wateren
• Een exclusieve 12-mijls zone, met maatregelen om de kustvisserij te beschermen
• Evenwichtige en proportionele regelingen rond het toelaten van niet-Britse visserij
• Eigen beheer van visbestanden en vloot in overeenstemming met het profiel van de Britse visserijsector
• Vrije handel tussen GB en EU voor visserijproducten

Wat beogen de Britse vissers?
De vissers willen een eerlijke deal, die leidt tot een toename van aanlanding van vangsten in eigen land. De verwachte stimulans voor met name de kustvisserij moet voor economisch herstel zorgen van de Britse vissersplaatsen.

Visserijbeheer na de Brexit
Het aanpassen van de afspraken ten gunste van de vissers is van groot belang voor de Britse visserijorganisatie NFFO. Maar ze weten ook dat het visserijbeheer – na de Brexit en dus buiten het Europese gemeenschappelijke visserijbeleid om – altijd gebaseerd moet blijven op een solide fundament. Alleen dan blijft de visserij een basis voor duurzame broodwinning.

Het visserijbeheer na het uittreden uit de EU kan er als volgt uitzien:

• Total Allowable Catches (TAC’s) worden jaarlijks vastgesteld (of als onderdeel van lange-termijnplannen) op basis van wetenschappelijk advies.
• TAC’s voor gedeelde bestanden stellen we vast via bilateraal overleg (GB/EU), trilateraal (GB/EU/Noorwegen of Faeröer) of via een overeenkomst met betrokken kuststaten afhankelijk van zeegebied en visbestand.
• Regelgeving omtrent vangstbeperking en controle moet gericht zijn op opbrengsten op basis van de MSY (maximaal duurzame oogst), die flexibel en pragmatisch wordt toegepast met oog voor de realiteit waarmee gemengde visserijen te maken hebben.
• Quota’s hanteren we om overbevissing tegen te gaan en voor het beheer van met andere landen of verschillende visserijen gedeelde bestanden.
• De aanlandplicht (discard ban) blijft gelden, maar deze wordt pragmatisch toegepast volgens het Noorse model.
• GB-autoriteiten bepalen technische regelgeving over vistuig en selectiviteit, die geldt voor alle vaartuigen die in Britse wateren vissen. Andersom geldt dat Britse vaartuigen die in EU- of Noorse wateren vissen zich houden aan hun regelgeving.
• Toewijzing van quota aan GB blijft het resultaat van onderhandelingen, maar het uitgangspunt daarbij moet zijn dat de GB-quota een afspiegeling zijn van de bestanden die zich bevinden in de zeegebieden die onder GB-jurisdictie vallen.
• Wederzijdse afspraken over toegankelijkheid worden alleen bekrachtigd als deze een substantieel voordeel opleveren voor GB.
• Uitzonderingen blijven mogelijk voor zover deze het behoud beogen van onze belangrijke visserijmogelijkheden in wateren van andere landen.
• Het flexibel en adequaat beheren van quota is een kerntaak van producentenorganisaties, een taak die verder ontwikkeld wordt.