Voor veel vissers is het wekelijkse kost, de online inkijkjes in het leven op zee en aan de wal van de Schrijvende Visser. Het is de alias van Martijn van den Berg, machinist op de TX-19 ‘Elisabeth Christina’. Sommige van zijn blogs zijn al meer dan 15.000 keer gelezen en ook de Nederlandse Vissersbond waardeert de inzet van Van den Berg die het publiek op beeldende en actieve wijze inzicht geeft in het leven op een kotter.
Martijn is 31, vader van twee zoons en een dochter en woonachtig op Texel. Het ‘Ibiza van de Noordzee’, zoals hij het eiland zelf omschrijft. Met de TX-19 vist hij vooral met de puls op tong. “Vooral in Britse wateren, dus de Brexit baart ons grote zorgen.” Sinds hij op z’n achttiende van school kwam, is Martijn werkzaam als visserman. “Het werk is prachtig, ook het schrijven en filmen vind ik prachtig om te doen.”
#Blog over de ongeschreven regels aan boord van een #vissersschip https://t.co/KBVadMrM4n
— De SchrijvendeVisser (@romkes3) 9 februari 2018
Trauma van zich afschrijven
Martijn begon een jaar of vier terug met het beschrijven van zijn ervaringen als visserman aan boord en aan de wal. “Zoals ik ook op mijn website vertel, is het begonnen als een therapie. Jaren eerder ben ik op vakantie in Turkije beroofd. Ik kreeg een vuurwapen tegen mijn hoofd gedrukt en moest mijn portemonnee afgegeven. Dat had meer impact dan ikzelf in eerste instantie dacht. Ik bleek er toch wel een trauma aan over te hebben gehouden en kreeg het advies het van me af te schrijven. Mensen in mijn omgeving reageerden enthousiast op mijn schrijven. Ze vonden het begrijpelijk, duidelijk verwoord en zo werd ik op het idee gebracht om over het dagelijkse leven in de visserij te gaan schrijven. Gaandeweg is het aantal vaste bezoekers van mijn blog gegroeid tot een paar honderd, met af en toe een uitschieten naar circa 15.000.”
Leven aan boord in beeld
“Vorig jaar ben ik begonnen met het maken van een vlog, een soort videodagboek. Dat was eigenlijk op verzoek van onze actiegroep Eendracht Maakt Kracht. Ik film met een GoPro-camera het dagelijks leven aan boord en hoe het werkt in de visserij. Ik monteer die opnames dan zelf aan boord. Daar gaat best veel tijd in zitten.”
“Als andere bemanningsleden de kooi opzoeken, zit ik met de laptop in de kombuis te editen – ik heb gelukkig weinig slaap nodig. Soms maak ik wel vier uur beeldmateriaal, wat ik dan terugbreng tot een filmpje van maar vijf minuten. Maar ik geloof dat die films wel aanspreken. de video’s over het leven aan boord. Die worden behoorlijk veel gedeeld en bekeken, sommige wel meer dan 100.000 keer.”
‘Als we niets doen komt het niet goed’
“Ik sta volkomen achter onze actiegroep Eendracht Maakt Kracht – EMK in het kort. Ik doe verslag van het leven van een visserman en de bedreigingen die op ons afkomen maken een wezenlijk deel uit van dat leven. Ik merk dat er best wel veel vissers zijn die zich minder druk maken om de windparken, de Brexit en de aanlandplicht. Alsof dat wel los zal lopen, dat de bui wel zal wegtrekken. Ik ben van mening dat we juist nu onze stem moeten laten horen, overal waar dat maar kan. Want als we er nu niets tegen doen, dan gaat het niet goedkomen voor de visserij. Daarom moeten we nu gaan samenwerken.”
Meer eendracht onder vissers
“Helaas merken we dat toch vaak het eigenbelang voorrang krijgt, vóór het gezamenlijk belang. Wie niet in Britse wateren hoeft te vissen, haalt de schouders op als het over de Brexit gaat. Wie op Noorse kreeft vist, kijkt weer niet naar de problemen van de vissers op het Wad. En een tongvisser niet naar een scholvisser. Er is nog een groot gebrek aan eendracht en ik roep alle vissers op zich hard te maken voor de visserij, want het gaat ons alle aan.”
Tante @estherouwehand dat zij ergens voor staat, oké daar heb ik respect voor. Echter dat zij haar eigen gedachtegang tegen spreekt, dat vind ik wel heel raar.@PartijvdDieren #noordzee #blog @WindmolensHLNEE @windmolensopzee@windmolenklachthttps://t.co/6onWXeP60B
— De SchrijvendeVisser (@romkes3) 4 april 2018
