Zondagavond 12 januari vertrok Vissersbondcollega Eugene Kitsios met oliepak, reddingsvest en laarzen naar de haven van Stavoren om aan boord te stappen van de garnalenkotter ST4. Kitsios is vanaf januari werkzaam bij de Nederlandse Vissersbond als medewerker Duurzame Visserij & Kwaliteit, waarin hij onder andere zorg draagt voor het MSC Garnalenkeurmerk.
In de praktijk
Kitsios volgde de universitaire opleiding Mariene Biologie in Groningen en volgde daarachteraan de master Visserijbiologie in Noorwegen. “Mijn hele leven heb ik al een passie voor oceanen, vissen, visserij en de natuur. Vandaar ook mijn studiekeuze. Ik ben blij dat ik mijn specifieke kennis nu ook in de praktijk kan inzetten”, aldus Kitsios.
Ervaring aan boord van een garnalenkotter
Een ervaring aan boord van een garnalenkotter kan niet ontbreken tijdens de introductie van de werkzaamheden die voornamelijk ten dienste van de garnalenvisserij zullen staan. Daarom stapte Eugene onlangs aan boord van de ST-4 van Harmen Visser. Hieronder vertelt hij over zijn ervaring.
Waddenzee
“Met mijn oliepak, reddingsvest en laarzen in de hand stap ik aan boord van de ST4. Eenmaal aan boord geklommen, vertrekken we al gauw richting de Waddenzee. Twee uur later, net na middernacht, is het zo ver. Met schipper Harmen aan het wiel en bemanningslid Wabe op het dek zakken de gieken naar beneden en worden de kuilen overboord geworpen.
De bel
Anderhalf uur later klinkt het geluid van een onaantrekkelijke bel. Het geluid dat de netten worden opgehaald, wordt mij al gauw duidelijk. Wabe schiet in een seconde in zijn oliepak, terwijl ik sta te prutsen met het gele gewaad. “Iedereen heeft er moeite mee in het begin”, zegt Harmen met een glimlach. Eenmaal aan dek gekomen valt het mij meteen op hoe efficiënt het hele vangstproces verloopt. Harmen en Wabe voelen elkaar precies aan, zonder te hoeven communiceren. Ik help mee met het schoonmaken van de vangst en het uitplukken van de schelpjes na het kookproces.
Anderhalf uur slaap
Zodra de vangst is verwerkt, duik ik onder de wol. Zo’n anderhalf uur krijg ik de tijd om mijn ogen te sluiten, dan gaat de luidde bel weer af. Samen met Wabe haast ik mij weer naar het dek om de vangst te verwerken.
Lekker geslapen?
Voordat ik aan boord stapte had ik de positieve verwachting om elke trek te willen helpen. In de tweede nacht ga ik de mist in. De bel die door merg en been gaat, heeft mij niet wakker kunnen maken. In de ochtend schrik ik wakker. Zodra ik de stuurhut binnenkom, lachen Harmen Wabe me toe: “Lekker geslapen?” Ik heb enorm veel bewondering voor de (garnalen)vissers: elke week hard werken, en bij nacht en ontij.
Tegenvallende vangsten
Aan boord vertelt Harmen mij meer over de garnalenvisserij. Hij laat me foto’s zien van de vangsten van zo’n anderhalf jaar geleden, waar beide stortbakken helemaal gevuld waren met garnalen. “De vangsten van afgelopen weken vallen tegen”, vertelt Harmen. “Waar we eerder € 10,- per kilo kregen, is dat nu nog rond de € 3,-. Soms draaien we dus en week zonder winst, terwijl dit met dezelfde vangst in eerdere tijden niet het geval was. Maar dat weten we als visserman, we blijven een passie voor ons vak hebben.”
Waardevol
Vanwege de tegenvallende vangsten en het slechte weer besluiten we een dag eerder weer te varen naar Stavoren. Eenmaal aangekomen worden de gevangen garnalen op de vrachtwagen geladen. Een proces dat snel en efficiënt verloopt. Nadat de vrachtwagen wegrijd, bedank ik Harmen en Wabe voor de waardevolle garnalenvisreis. Ik heb erg veel geleerd en vond het fantastisch om mee te maken.”
Meer informatie
Neem voor meer informatie contact op met Eugene Kitsios via 0527-698151 of secretariaat@vissersbond.nl.