Ook de visserijsector wordt zwaar geraakt door de pandemie. Corona raakt ons allemaal en ik zeg menigmaal dat het niet alleen om geld gaat, maar om levens. Tijdens het schrijven van deze zinnen krijgen we in Nederland weer ruimte om te ondernemen. De horeca gaat weer een beetje open, maar nog belangrijker is dat dit in het buitenland ook het geval is. Van onze Hollandse visserijsector gaan er heel veel producten naar het buitenland.
Luxere soorten vis
In de horeca en andere eetgelegenheden zijn het met name de luxere soorten vis die nu niet worden geserveerd. Dat betekent dat die prijzen onder druk staan en de vissers genoodzaakt zijn om minder te vissen. Dat mogen de Producentenorganisaties doen in het kader van hun productie- en afzet programma’s (PAP’s). Verder wordt er veel ingevroren, maar dat kan niet voor hogere prijzen. Van veel producten is er een grote buffer ontstaan en die blijven we voorlopig nog wel tegenkomen.
Garnalen
De Hollandse garnalen worden in Nederland voor een deel machinaal gepeld. Dat is vanwege de capaciteit (nog) zeer beperkt. Al jaren wordt er onderzoek gedaan om meer technische oplossingen uit te werken om de garnalen machinaal te pellen, maar dat komt nog niet voldoende van de grond. Daarom gaan ongepelde garnalen naar Marokko en deze komen gepeld weer terug. Heel veel mensen (werknemers) worden daar ter plekke erg gelukkig van en wij kunnen hier onbeperkt garnalen eten. Vanwege het op afstand van elkaar werken moeten de dames in de pelcentra meer ruimte gebruiken en is de pelcapaciteit voor ongeveer twee/derde deel afgenomen. Soms nog minder en dat blijft voorlopig zo. Dat raakt de sector diep.
Hulp van Minister en Brussel
Ik kan nog wel een tijdje doorgaan want ook de schelpdiersector en binnenvisserij hebben grote moeilijkheden in deze tijd van het corona-virus. Het is daarom te prijzen dat de Nederlandse regering met een stilligregeling is gekomen en er zo’n vijf weken per schip betaald stil gelegen kan worden. Dat is absoluut geen vetpot, maar dekt in ieder geval een deel. Het is niet te zeggen of dit voor de komende tijd voldoende is. Er is natuurlijk angst voor een ‘tweede golf’, maar hopelijk komt het allemaal weer goed. Even niet teveel aan Brexit denken.
Mondkapjes
Vissers gaan elke maandagochtend vroeg met de gehele bemanning in een busje (kotterbus) naar het schip, afhankelijk van hoever ze van de thuishaven wonen. In die kotterbusjes kan men niet op anderhalve meter afstand van elkaar zitten en daar worden voorzieningen voor getroffen. Men moet in de kotterbus ter bescherming een mondkapje dragen ondanks het feit dat men de gehele week bij elkaar aan boord zit. Als Nederlandse Vissersbond bedachten wij om mondkapjes voor de vissers te bestellen en zo mogelijk met opdruk. Om de goedgekeurde uitvoering te krijgen viel niet mee. De suggestie kwam om dan maar een ‘bandana’ voor iedereen aan te schaffen. Dat viel niet in goede aarde bij iedereen want als je die lang voor je mond hield dan werd je al kort van adem vanwege ‘die band om je kop’.
Ik bedacht me waarom wij als Vissersbond geen promotiecampagne konden beginnen door in de vissersgezinnen massaal naald en draad ter hand te nemen? In de sfeer van klederdracht stoffen en kleuren, als het mondkapje maar beschermt. In elke plaats zijn unieke lapjes stof zeer herkenbaar: Denk aan de aloude sfeer van wollen visserstruien die allemaal een eigen patroon hadden en nog steeds hebben. Ik vond het wel een leuk idee, maar het enige wat ik zelf op dit gebied heb geleerd is zeil naaien en een knoop aanzetten (uit noodzaak). Het is er nog niet van gekomen, maar ik zie het eerste mondkapje met Urker baatje design al helemaal voor me. Wie weet handige dames…..of heren?
Deze column van Johan K. Nooitgedagt verscheen eerder in FishTrend.
