(Dit is een samenvatting, lees de hele column op de website van Vismagazine)
Het lijkt wel alsof er scheuren in het weefwerk van de maatschappij zichtbaar worden. Hoe komt het dat mensen zich niet meer vertegenwoordigd zien in de politiek? Het lijkt wel alsof de antwoorden op zijn en de leiders niet meer leiden. Publieke lompheid en eigen economie eerst voeren de boventoon. Hoe ingewikkeld een dossier ook is – denk aan de EU-aanlandplicht – in gesprek blijven en draagvlak houden is broodnodig. Hoe moet de EU dat doen?
EU dichter bij de vissers in vier stappen
- Laat Brusselse ambtenaren kennis nemen van de praktische problemen die de EU-vissers ondervinden. Spoor vissers aan alternatieven te ontwikkelen voor het verhogen van de selectiviteit. Benoem de hardnekkige blokkades in dit proces.
- Leg nog een keer het dossier aanlandplicht voor aan de nationale volksvertegenwoordiging. Maak de behandeling in alle 27 ‘Tweede Kamers’ transparant, opdat we allemaal weten waar we aan toe zijn met de besprekingen hiervan.
- Stel vast of de gehele EU een aanlandplicht wel wil met alle budgettaire consequenties. Trek vergelijkingen met de Middellandse Zee, waar door de jaren heen ondermaatse vis is aangeland en welke gevolgen dit heeft ten opzichte van de Noordzee.
- Maak een nationale vakminister (visserij) verantwoordelijk voor het dossier ‘aanlandplicht’ en de oplossingen van de problemen die uit dit dossier voortvloeien.
Ik hoop in het nieuwe Kabinet weer een Minister voor boeren en vissers terug te zien. Iemand die begrijpt dat de website www.antidiscardban.eu niet zomaar is ontstaan. Wie volgt?
Johan K. Nooitgedagt
