Er is nog niet zoveel bekend over wat het nu werkelijk met ons doet, zo’n lockdown. Iedereen reageert er anders op. De één ontvangt het gelaten en de ander wordt opstandig omdat er vrijheden worden ontnomen. Verder hoor ik over complottheorieën waarbij het scenario van science fiction films niet zou misstaan. Triest is dat de gehele pandemie periode een flinke deuk heeft gemaakt in de positie van de visserijsector. Het laat zien hoe broos we zijn wanneer de restaurants op slot gaan en de meeste cateringmaaltijden vervallen. Dat verlies hebben de supermarkten niet op kunnen vangen.
Innovaties
Omdat we al langere tijd niet in ‘braintanks’ bij elkaar komen, mag je verwachten dat we op het creatieve vlak de afgelopen tijd niet veel zijn opgeschoten. Mensen moeten juist nu bij elkaar zitten, nu de nood aan de man is. Kruisbestuivingen van gedachten en het vormen van nieuwe ideeën zijn juist in tijden van crisis broodnodig. Ik ben het daarom ook niet eens met het idee ‘na corona’ maar veel thuis te gaan werken en dit tot ‘het nieuwe gewoon’ te laten behoren. Dat slaat de hele creativiteit en interacties tussen mensen dood. Oké, er zijn ‘Einzelgängers’ die liever alleen werken. Dat zijn studeerkamer geleerden die meestal maar één kant van hun hersenen tegelijk gebruiken. Maar de meeste mensen zijn het er over eens dat het brainstormen via een beeldscherm niet werkt en de creativiteit hindert.
Beeldscherm
Onderhandelen via het beeldscherm gaat niet lekker. Een ja tegenover een nee is moeilijker te overbruggen. Daarvoor moet je elkaar goed zien, aanvoelen en ervaren. Elk lichamelijk ongemak betekent iets. Wanneer je achter een beeldscherm zit voor je videocontacten gaat het prettig wanneer je elkaar al kent. Nieuw kennismaken is al een hele horde. Het begint wel met een formeel voorstelrondje, maar je mist het informele wat vooraf en na een vergadering meestal het geval is. Tot het samen naar de parkeergarage lopen aan toe. Het is in een videogesprek letterlijk en figuurlijk moeilijker om elkaar juist te verstaan. En de ‘houten Klaas’ die in de fysieke vergaderzaal al moeite heeft met ontdooien, zal dit zeker niet doen achter een beeldscherm.
Overleven
De Corona pandemie is op meerdere punten overleven. Fysiek overleven heeft natuurlijk de ergste gevolgen en daarvoor alle respect. Je wilt niet meemaken wat zowel patiënt als medisch personeel meemaakt op een IC van het ziekenhuis. Toch is het werken achter een beeldscherm vergelijkbaar met het woord overleven, het behoeft echter een andere betekenis. Eigenlijk heeft het veel weg van ‘de boel draaiende houden’; iets nieuws of innovatiefs zie je weinig tot wasdom komen. Het kost in elk geval erg veel energie, omdat je alleen je digitaal vervormde stem kunt gebruiken. Dat is terugschakelen van drie- naar één dimensionaal. Dat merk je op het gebied van energie en resultaten op korte- en lange termijn.
Toekomst
Veel kan vandaag wel wat vroeger niet kon. Statuten zullen zijn aangepast om tot digitale besluitvorming te komen. Reistijden voor zowel OV als eigen vervoer zijn bijna tot nul gereduceerd. Het zal moeilijk zijn om die verworvenheden, in het bijzonder met jonge kinderen thuis, weer in te leveren voor vroeg weggaan en laat thuiskomen. Dat begrijp ik, maar ik hoop dat we straks allemaal weer op onze werkplekken kunnen en willen samenkomen. Zodat we fysiek kunnen bespreken wat nodig is. Dat we elkaar weer kunnen aanvoelen en ervaren. Dat zal de innovatie en creativiteit voor nieuwe ontwikkelingen in mijn ogen zeker ten goede komen. Videobellen is dan aanvullend, maar zeker niet langer de hoofdzaak. Een voordeel is: we weten nu het verschil, en wat het werkelijk met jezelf, je omgeving en het te behandelen thema doet. Leerzaam, maar blijf wel gezond.
