Het potentieel van een Waterstofnetwerk op de Noordzee: Een Brug naar Duurzame Energie
In een tijd waarin de roep om duurzame energie steeds luider wordt, dient zich een opmerkelijke mogelijkheid aan voor de Noordzee: een waterstofnetwerk. Onderzoekers van DNV hebben een veelbelovend voorstel naar voren gebracht: een uitgebreid netwerk van waterstofpijpleidingen op de Noordzee, waarmee groene waterstof van offshore windparken naar het vasteland kan worden getransporteerd.
Deze ambitieuze visie omvat een netwerk van zo’n 4.200 kilometer aan waterstofleidingen, met een geschatte kostenraming tussen de 15 en 22 miljard euro. Dit netwerk zou tegen 2050 maar liefst 300 terawattuur-equivalent aan groene waterstof naar het vasteland kunnen brengen. Een verleidelijk vooruitzicht, vooral gezien de voorspelde groei van de vraag naar waterstof in de EU, die naar verwachting tegen 2050 bijna tien keer hoger zal zijn dan nu.
Het potentieel van dit netwerk reikt verder dan alleen economische voordelen. Het zou offshore windparken, die niet alleen groene stroom produceren maar ook groene waterstof, verbinden met landen in Noordwest-Europa zoals Duitsland, Denemarken en Nederland. Bovendien omvat het plan een pijpleiding tussen Noorwegen en Duitsland, waardoor een grootschalige uitwisseling van groene energie mogelijk wordt.
Het belangrijkste punt van overweging is de kostenefficiëntie. De productie van waterstof op de Noordzee en het transport ervan via pijpleidingen blijken volgens de onderzoekers goedkoper te zijn dan het importeren van waterstof per schip uit Afrika of het Midden-Oosten. Deze import vereist vaak omzetting naar ammoniak, gevolgd door herconversie naar waterstofgas, wat de kosten aanzienlijk verhoogt.
Een ander interessant aspect dat naar voren komt, is het strategische belang van zelfvoorzienend zijn in waterstofproductie. Recentelijke energiecrises hebben aangetoond dat overmatige afhankelijkheid van buitenlandse bronnen de energiezekerheid in gevaar kan brengen.
Niet alleen vanuit economisch en strategisch oogpunt, maar ook vanwege ecologische overwegingen biedt een waterstofinfrastructuur voordelen. Het verminderen van elektriciteitskabels ten gunste van waterstofproductie kan de impact op beschermde natuurgebieden langs de Noordzeekust aanzienlijk verminderen. Pijpleidingen nemen minder ruimte in en zijn kosteneffectiever dan elektriciteitskabels, wat deze infrastructuur op zee nog aantrekkelijker maakt.
De ontwikkelingen zijn veelbelovend: van TNO’s onderzoek naar een nieuw energiesysteem met wind, zon en waterstof op de Noordzee tot Gasunie die kansen ziet voor deze innovatieve aanpak. De toekomst van duurzame energie lijkt zich te nestelen op de golven van de Noordzee, waar een waterstofnetwerk als een cruciale schakel fungeert in het realiseren van groene energievoorziening voor Europa.
Het is duidelijk dat deze nieuwe ontwikkelingen in de visserij- en vishandelindustrie enorme implicaties kunnen hebben. De transitie naar groene waterstof biedt niet alleen nieuwe zakelijke kansen, maar toont ook de noodzaak van samenwerking en innovatie binnen deze sectoren. De Noordzee, een historisch toneel voor visserij, kan nu ook het podium worden voor een revolutionaire stap richting duurzame energie. Uiteraard moeten die pijpleidingen diep ingegraven worden en moet de visserij daardoor gegarandeerd mogelijk blijven.
Johan K. Nooitgedagt
