Natuurlijk raakt het corona-virus de visserijsector ook. Dat gaat niemand zijn of haar deurtje voorbij. Op het moment van schrijven is de voorspelling dat de grote vloedgolf nog moet komen. De visverkoop aan de afslagen is voor de duurdere soorten behoorlijk in elkaar gezakt. Dat komt omdat de restaurants dicht zijn. Bij de groothandel (leveranciers van de horeca) gingen de versproducten in de uitverkoop. Particulieren konden hun slag slaan om thuis lekkere gezonde vis te bereiden. Ik was er ook snel bij om deze ‘koopjes’ in te slaan.
Deze column is eind maart geschreven
Maatregelen
De Minister heeft gezegd er te zijn voor de vissers. Dat betekent niet dat we door kunnen gaan met de dingen die we altijd deden. Voor de vissers is een beperking van de vistijd afgesproken. Minder vissen betekent minder aanvoeren en dat is nodig. De zee is het goedkoopste pakhuis om de vis in te bewaren. Veel vis invriezen is geen oplossing. Veel van onze visproducten gaan naar Zuid Europa. Daar zit in veel gevallen het hele land op slot. Overmacht waar niemand de schuld van kan krijgen. Zolang we de visserij kunnen reduceren is er nog hoop en gelukkig is de brandstofprijs laag. Een heel ander verhaal is het pellen van garnalen. Op het moment van schrijven gaat dat nog, maar wel moeizaam. De pellerijen in Marokko zijn onmisbaar, maar ook dat land zit in de beperkingen. Het machinaal pellen kan de hoeveelheid (nog) niet aan. Er ligt wel een nieuwe innovatieve uitvinding klaar om op een geheel andere manier te pellen, maar dat is nog niet in werking.
Hulp van de overheid
Vissers en opvarenden zijn voor het merendeel zelfstandigen (maatschapvissers). Vergelijk die positie maar met een ZZP-er. Er is dus wel steun, maar op het moment van schrijven ken ik nog geen gevallen die daar gebruik van maken. De overheid is druk bezig de steun voor ondernemers verder uit te werken. Veel liever willen we dat de bevolking ‘vis van dichtbij’ koopt. In tijden dat we met onze gezondheid bezig zijn moeten we juist het gezonde voedsel van eigen bodem weer meer gaan waarderen. Loop of fiets massaal naar de groenteboer, bakker, slager of visboer op de hoek. Daar hebben de meeste mensen nu toch tijd voor? Een mooie onderbreking van het thuiswerken.
Thuiswerken
Want deze pandemie dwingt de meeste mensen om thuis te werken. Een gedeelte van ons kantoor op Urk doet dat ook. Met kleine kinderen thuis valt dat niet mee. Massaal maken we gebruik van het online vergaderen. Voor mijzelf is de werkdruk absoluut toegenomen en dat is te begrijpen. Veel mensen willen persoonlijke aandacht bij het maken van keuzes. Dat betekent communiceren via de mail, Whatsapp, telefoon of andere sociale media. Onvoorstelbaar hoe dat vroeger dan ging. Waar ik nu wel voldoende tijd voor heb? De auto naar de garage brengen voor een grote beurt! Het motortje wordt nauwelijks meer warm.
Liveblog
Afgelopen week zijn we begonnen met het uitrollen van een blog op de website van de Nederlandse Vissersbond. Een weblog of blog is een persoonlijk dagboek dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden. Het gaat om teksten die in chronologische volgorde verschijnen. De auteur, ook blogger genoemd, biedt in feite een logboek van informatie. Wanneer er nieuws is omtrent ‘het coronavirus en de visserijsector’ dan melden we dat direct. Ik hoop dat u als lezer daar ook dankbaar gebruik van kunt maken en vooral gezond mag blijven. Denk om de hygiëne en houd gepaste afstand van elkaar. Voor uzelf, maar vooral voor uw medemens.
Deze column van Johan K. Nooitgedagt verscheen begin april in FishTrend.
