De Europese Commissie heeft recent een openbare consultatie gehouden over het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) als onderdeel van de evaluatie van de huidige GVB-verordening (1380/2013). Het GVB vormt de basis voor het Europese visserijbeleid. De Nederlandse Vissersbond heeft een uitgebreide bijdrage geleverd om de stem van de Nederlandse visserijsector te laten horen.

Hoofdlijnen van onze reactie

De Nederlandse Vissersbond heeft in de consultatie aandacht gevraagd voor het feit dat het GVB in de praktijk onvoldoende werkt voor vissers. Hoewel de doelstellingen op papier spreken van ecologische, economische én sociale duurzaamheid, zien we dat de uitvoering vooral zwaar leunt op ecologische aspecten, en dat gaat ten koste van ondernemers in de visserij.

Een aantal kernpunten uit de inbreng van de Nederlandse Vissersbond:

• Aanlandplicht (artikel 15): De aanlandplicht wordt door ons als sector ervaren als onuitvoerbaar. In de gemengde visserijen die Nederland kent, leidt het tot onnodige verspilling, verlies van vangstmogelijkheden en praktische problemen aan boord. We pleiten daarom voor fundamentele herziening of afschaffing van dit artikel.
• Concurrentiepositie: Europese vissers moeten voldoen aan hoge duurzaamheidseisen, terwijl import uit derde landen op de EU-markt terechtkomen die niet aan deze eisen hoeven te voldoen. Dit zorgt voor oneerlijke concurrentie en ondermijnt het verdienvermogen van vissers die wél duurzaam werken.
• Brexit en quota: De herverdeling van vangstrechten als gevolg van Brexit heeft geleid tot een forse achteruitgang voor Nederlandse vissers. Deze herverdeling werd voornamelijk politiek bepaald, zonder voldoende erkenning van de economische afhankelijkheid van bepaalde soorten.
• Belemmeringen voor innovatie: Huidige vlootcapaciteitsregels beperken de mogelijkheden om schepen te moderniseren en te verduurzamen. Dit belemmert investeringen in veiligheid, bemanningscomfort en verduurzaming, terwijl daar juist kansen liggen.
• Gebrek aan betrokkenheid: In het GVB staat participatie van belanghebbenden centraal, maar in de praktijk is de invloed van producentenorganisaties zoals de Nederlandse Vissersbond beperkt. Regelgeving komt vaak top-down tot stand, zonder voldoende ruimte voor de praktijk van de visserij.

Werkbaar beleid

“Het GVB moet weer gaan werken voor vissers, niet tegen ze,” stelt Ben Scholten namens de Nederlandse Vissersbond. “We hebben gepleit voor een GVB dat niet alleen ecologisch duurzaam is, maar ook economisch uitvoerbaar en sociaal verantwoord. Alleen dan kunnen vissers hun werk blijven doen en bijdragen aan voedselzekerheid in Europa.”

Met onze bijdrage hopen we dat de Europese Commissie de praktijkervaring van Nederlandse vissers meeneemt in de herziening van het beleid, zodat de regels werkbaar blijven voor degenen die dagelijks op zee het voedsel leveren dat Europa nodig heeft.