Na een collega gesleept te hebben ligt de kotter van schipper en eigenaar Cees Post aan de kade in Den Helder. Op maandagochtend stappen wij tijdens koffietijd aan boord om te praten met Cees over zijn leven als visserman en zijn bevindingen over de visserij.
UK-176 ‘Verwachting’
Cees is een 51 jarige visserman uit het vissersdorp Urk. Hij is eigenaar en schipper van de 34 meter lange UK-176 ‘Verwachting’. Samen met zijn 4 bemanningsleden vist Cees met de boomkor op tong, schol, griet en tarbot. “We hebben met dit schip nog een tijdje gepulst ook maar dat is er nu jammer genoeg uit.” Vertelt Cees.
Tijdsbesteding
Vrije tijd en hobby’s heeft Cees niet echt, vertelt hij. “Uiteraard ben ik ook graag thuis bij mijn vrouw en 6 kinderen. Wij hebben een van onze kinderen op jonge leeftijd verloren dus ik wil mijn andere kinderen zo veel als mogelijk zien opgroeien.” Aldus Cees. “Verder is orgelspelen echt een uitlaatklep voor mij.”
Alles op zijn tijd
Wanneer we Cees vragen naar het beste wat hij van zijn vader heeft geleerd valt hij even stil. “Mijn vader is vorig jaar overleden op 91-jarige leeftijd en ik mis hem echt heel erg. Ik heb zo ontzettend veel van hem geleerd maar ik denk dat het toch het belangrijkste is om ergens een grens te leggen. Je legt je ziel en zaligheid al in je werk maar hoe ver laat je het gaan. De tekst die dit het beste beschrijft vanuit de bijbel is voor mij ‘Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden’. Mijn vader stond binnen de vloot bekend om zijn ‘alles op zijn tijd’ instelling. Bewaar je rust en behoud dit, laat je niet gek maken door de ander. Dat egoïsme binnen de sector is er al, dit moet je jezelf niet over laten nemen.” Vertelt Cees.
Visserman voor altijd
“Van jongs af aan wist ik al dat ik de kotter van mijn vader over wilde nemen. Als ik nu hoor dat jongens van 22 of 23 nog niet weten wat ze willen doen vind ik dat maar gek. Ik wist het meteen al.” Als we Cees vragen of hij zichzelf iets anders ziet doen schudt hij zijn hoofd. “Als ik nu zou moeten wisselen van beroep zou ik toch op het water willen blijven. Een sleepboot of iets dergelijks zou mij dan wel leuk lijken. Ik heb er alleen de papieren niet voor en dat vormt toch wel een drempel. “ Vertelt Cees. “Maar visserman ben én blijf je voor altijd. Een visserman moet van zijn vak houden, als je dit puur en alleen voor het geld doet moet je het niet doen. En dan kom ik toch weer terug op de wijze raad van mijn vader; bewaar je rust en behoudt deze.”
Voldaan naar huis
Het allermooiste van de visserij is voor Cees de vrijheid. “Als ik op zee vaar ben ik ook maar een jager. Ik zal mijn eigen koers moeten bepalen om aan het eind van de week thuis te komen met een goede vangst. Daarbij vindt ik de verrassing en de uitdaging ook een mooie kant. Het gevoel dat je gewoon naar huis gaat op vrijdag en echt iets hebt gedaan in plaats van dat je met je tas je kantoor uit loopt. Het gevoel van voldoening als je op vrijdag naar binnen vaart om te lossen is gewoon een goed gevoel.” Legt Cees uit.
Thuis
Er komen natuurlijk ook nadelen kijken bij de visserij. Voor Cees is het grootste nadeel het missen van zijn familie. “Met 6 kinderen gebeurt er natuurlijk zoveel thuis. Af en toe merk ik gewoon aan mijzelf dat ik te veel mis en als het kan blijf ik dan een weekje thuis bij mijn vrouw en kinderen.” Vertelt Cees. “Gewoon om er weer even bij te zijn en mijn vrouw te kunnen helpen in de dagelijkse dingen. Het opvoeden van de kinderen kun je maar 1 keer doen en daar ben ik dan ook graag bij.”
De volgende generatie
De opvolging van zijn bedrijf ziet er voor Cees in principe goed uit. Eén van zijn zoons vaart nu al mee met de kotter en een ander komt nu net van school af. Toch is het voor de schipper een zorgelijk puntje. “Ik probeer mijn beide zoons het ook realistisch in te laten zien. Ze halen nu zo veel mogelijk papieren om toch flexibel te kunnen blijven. Niemand weet hoe het er over 20 jaar aan toe gaat in de visserij. Ik leef gewoon met de week en uiteindelijk is God degene die alles bestuurt.” Aldus Cees.
Eenheid in de sector
Op de vraag wat Cees zou doen als hij een dag minister zou mogen zijn antwoord hij vrij duidelijk; het proberen te creëren van een eenheid binnen de visserij. “Ik vind het jammer dat alles altijd groter en meer moet worden. Hier bedoel ik mee qua PK’s en continu zwaarder wordende visserijmethoden. Ik denk dat als we op deze manier doorgaan met de ruimte die overblijft op de Noordzee we alles, inclusief ons zelf, kapot maken. Zo worden er voor iedereen verschillende belangen gecreëerd en dat is niet goed. Door bijvoorbeeld zeedagen in te stellen, in plaats van het af te laten hangen van een landelijk quotum, kun je naar mijn idee rust en regelmaat tussen én voor vissers creëren.” Legt Cees uit. “Wat ik ook meteen zou doen is een poging om het vertrouwen tussen de visserij, de minister en de overheid proberen te herstellen. Dit is op het moment simpelweg onvoldoende en dit is voor een mooi voortbestaan van de visserij toch wel echt nodig.”
Een warm welkom
De Nederlandse Vissersbond brengt voor Cees altijd het gevoel dat hij welkom is. “Zij zijn er altijd om je te helpen, maakt niet uit waar mee. Dit heeft er voor gezorgd dat ik mij hier altijd welkom heb gevoeld. Zij houden ons goed op de hoogte van alles wat er gebeurd in de visserij en waarschuwen ons op tijd voor eventuele knelpunten en andere maatregelen”
