LTO Nederland heeft een nieuw stikstofplan gepresenteerd, waarmee het naar eigen zeggen de impasse rond stikstof wil doorbreken. Dit plan bevat vier hoofdpunten: het vergunningvrij maken van intern salderen, het schrappen van de kritische depositiewaarde (KDW) uit de wet, een legalisatiewet voor PAS-melders en een herziening van het Natura 2000-beleid.

Volgens LTO en advocatenkantoor Houthoff biedt dit plan een juridisch houdbare oplossing voor de stikstofproblematiek, waarbij economische perspectieven en natuurbescherming hand in hand kunnen gaan. De landbouworganisatie pleit ervoor om de focus te leggen op specifieke habitattypen en stelt dat gebieden die onherstelbaar zijn verslechterd, geschrapt kunnen worden. Verder willen zij dat bij het vaststellen van nieuwe reductiedoelstellingen realistisch en haalbaar wordt gekeken naar de financiële dekking.

Het plan stuit echter direct op stevige kritiek van milieuorganisaties zoals Natuur & Milieu, Natuurmonumenten en MOB. Zij vinden dat LTO wederom een juridische uitweg zoekt zonder daadwerkelijke stikstofreductie te garanderen. Johan Vollenbroek van MOB noemt het voorstel ‘bagger’ en stelt dat het schrappen van de KDW ecologische problemen niet oplost. Natuur & Milieu benadrukt dat LTO met dit plan een nieuwe groep boeren in de problemen brengt en stelt dat de democratie buitenspel wordt gezet door een noodregeling te willen gebruiken. Ook wijzen critici erop dat eerdere onderzoeken al hebben aangetoond dat het schrappen van Natura 2000-gebieden juridisch niet haalbaar is.

Andere partijen, zoals VNO-NCW (grootste werkgeversorganisatie van Nederland waar LTO ook lid van is), Bouwend Nederland en Natuurmonumenten, presenteerden eerder een emissiereductieplan dat volgens hen een duurzamer evenwicht biedt tussen economie en ecologie. Zij menen dat alleen een daadwerkelijke verlaging van stikstofuitstoot perspectief biedt voor boeren en bedrijven.

Johan K. Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vissersbond, reageert op de plannen van LTO: “Het is belangrijk dat er een oplossing komt voor de stikstofproblematiek, maar die moet wel realistisch en juridisch houdbaar zijn. De visserijsector weet als geen ander hoe belangrijk een duurzame balans tussen natuur en economie is. De visserijsector kiest voor een haalbare reductie van 80 á 90% uitstoot door middel van schonere motoren en andere aanvullende investeringen. We moeten ervoor zorgen dat de maatregelen niet leiden tot nieuwe onzekerheden voor ondernemers en tegelijkertijd niet bijdragen aan een gezonde natuur. Dat vraagt om een eerlijk en werkbaar beleid, niet om halve oplossingen. De meeste vissers hebben die investeringen al gedaan, maar dit gerommel veroorzaakt twijfel en onrust. Dat is voor elke ondernemer in Nederland onwerkbaar.”