Om de klimaatdoelstellingen geformuleerd in Parijs te halen, moet volgens een groot aantal instellingen in 2035 in totaal circa 17 GW geïnstalleerd windvermogen op zee moeten staan.
“Een eerste, voorlopige scan die wij gedaan hebben, laat zien dat de huidige aangewezen windgebieden niet voldoende ruimte bieden voor dergelijk hoge vermogens,” luidt het pleidooi voor meer windmolens van Mel Kroon, bestuursvoorzitter van Tennet op duurzaamnieuws.nl.
Meer wind op zee na 2023
Tennet staat achter de wind-op-zee-ambities die minister Kamp vorige week in de Energieagenda heeft geschetst met een uitroltempo van ongeveer 1 GW per jaar van 2020 tot 2030. Dat komt dus neer op een doelstelling van 10 GW aan extra windenergiecapaciteit op zee tot 2030. Daarbij zal kostenreductie van groot belang zal blijven.
Visgronden veranderen in verboden gebied
De Noordzeevissers voelen de via de Energieagenda opgevoerde druk om de Noordzee vol te bouwen met windmolens. De kostenreductie betekent immers gebiedsverboden voor sleepnetvisserij. “Vanuit de grote bedrijven die windmolens bouwen is het maar makkelijk roeptoeteren om meer, meer en nog meer. De familiebedrijven in de zeevisserij zien hun visgronden overal tot verboden gebied verklaard worden,” aldus een bezorgde Johan Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vissersbond.
Gebiedssluitingen zijn sluipend proces
“Dit gaat niet goed komen en het zou de overheid sieren om de ruimtelijke ordening adequaat op te pakken en ook te kijken naar de cumulatieve effecten, de optelsom van maatregelen, op onze visserijsector. Er zijn inmiddels teveel gebieden die voor de visserij worden gesloten, waarbij wij ons nu voelen als kind van de rekening. Ondanks onze pogingen om gebieden open te houden door medegebruik mogelijk te maken of de molens toch elders te plaatsen, is het de visserij nog niet gelukt om dit sluipende proces tot een realistisch halt te roepen,” concludeert Nooitgedagt.
